Ασχολούνται οι συνδημότες μας με τα κοινά της πόλης;
Με την έννοια βέβαια ότι ένα σύνολο ενεργών δημοτών μπορεί να "πιέζει" προς λύσεις περισσότερο αντιστοιχισμένες με προβλήματα που βιώνει στην καθημερινότητά του.
Το ζήτημα ασφαλώς δεν είναι μόνο τωρινό αλλά διαχρονικό και απασχολεί τόσο τους δημοτικούς εκπροσώπους αλλά και τους πραγματικά ενεργούς δημότες.
Σε μεγαλύτερο βαθμό στην εποχή μας φαίνεται μία κόπωση του ενδιαφέροντος του τοπικού πληθυσμού για τα τεκταινόμενα.
Το γεγονός αυτό άλλωστε δικαιολογείται από τη σωρεία των προβλημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν οι πολίτες, ως απότοκο της δεινής κρίσης που ταλανίζει τη χώρα και τους ίδιους.
Μάλιστα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για μία ορισμένη "παραίτηση" από τα δημοκρατικά δικαιώματα του κοινωνικού σώματος.
Παρά τις προσπάθειες που πάντα καταβάλλονται έστω και περιορισμένα, είναι σαφής η έλλειψη ουσιαστικής ενασχόλησης με τα κοινά του Δήμου.
Με την εκλογή της εκάστοτε δημοτικής αρχής και των εκπροσώπων στο δημοτικό συμβούλιο, "δείχνει" να ολοκληρώνεται το "χρέος" των δημοτών - ψηφοφόρων προς την πόλη.
Η αύξηση της γενικότερης πολιτικής δυσπιστίας επιδρά σημαντικά όχι μόνο στην άμβλυνση του ενδιαφέροντος για την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και για την τοπική πραγματικότητα.
Με αυτόν τον τρόπο όμως απομένουν λίγοι να "σηκώνουν το φορτίο" της ενασχόλησης με τα δημοτικά.
Και για να μην τρέφουμε αυταπάτες οι μεγαλύτερες δυνατότητες επαφίενται στους με την καλή έννοια "επαγγελματίες τοπικούς πολιτικούς" διότι έχουν την χρονική και οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέρχονται σε σύνθετες, συνήθως, δημοτικές υποθέσεις.
Χωρίς, ασφαλώς, να υποτιμώνται και ορισμένες ιδιαίτερα σημαντικές παρεμβάσεις, μερικές μάλιστα σε πιο συστηματικό βαθμό, συνδυασμών, φορέων και δημοτών.
Ευτυχώς που πάντοτε υπάρχει το κίνητρο της "φιλοδοξίας" πολιτικής ή και προσωπικής, ώστε να κινητοποιεί ομάδες ή και μεμονωμένους πολίτες.
Είναι και η εποχή που δρομολογεί τον αρνητισμό, την κόπωση, την παραίτηση, καθώς υπήρξαν στο παρελθόν και εποχές περισσότερο έντονα πολιτικοποιημένες που εξέφρασαν μεγάλη διάθεση του λαού να ασχοληθεί με την πολιτική.
Ωστόσο, το ανεπεξέργαστο, το ανοργάνωτο και ο ερασιτεχνισμός των προσπαθειών των κοινωνικών ομάδων, σε συνδυασμό με την "φροντίδα" της κομματοκρατίας και της εξουσιοκρατίας κατέλυσαν κατ' ουσία ευγενικές κοινωνικές απόπειρες.
Τέλος, για να μην μακρυγορούμε, τίθεται διαρκώς το επίκαιρο ερώτημα αν και τι κάνει σχετικά η εκάστοτε δημοτική αρχή. Μπορεί και αν ναι με ποιούς τρόπους να συμβαλλει στην περαιτέρω ενεργοποίηση των δημοτών και μάλιστα σε μια εποχή κρίσης σε όλα τα επίπεδα όπως η σημερινή;
