ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το ΣΙΝΕΜΑ.
Το γαλλικό Νέο Κύμα, γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Συγκλόνισε τα κινηματογραφικά στούντιο ανάμεσα στο 1958 και 1963,όταν η διαπίστωση ότι ο κλασικός ακαδημαϊκός Κινηματογράφος είχε φτάσει στα όριά του, είχε δώσει ό,τι είχε να δώσει και η αναζήτηση για το καινούριο είχε ήδη αρχίσει. Η Γαλλία είναι το κέντρο αυτής της αναζήτησης και γύρω από το περιοδικό “Τετράδια του Σινεμά» ("Cahiers du Cinema») συγκεντρώνεται μια ομάδα με οργισμένους νέους και ορκισμένους σινεφίλ με βασικούς εκφραστές τους Francois Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Eric Rohmer, Jacques Rivette κ.ά. οι οποίοι θα αλλάξουν την πορεία και θα βάλουν την σφραγίδα τους στην ιστορία του σινεμά. Βασική αντίληψη η "ΚΑΜΕΡΑ-ΣΤΥΛΟ", σύμφωνα με την οποία η κάμερα του σκηνοθέτη πρέπει να παίζει το ρόλο που έχει το στυλό για τον λογοτέχνη. «Η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η μεταφυσική, όλες οι επιστήμες και οι τέχνες, εμπίπτουν στην δικαιοδοσία του. Θα φτάσω μέχρι του σημείου να πω ότι ακόμα και οι σύγχρονες φιλοσοφικές ιδέες είναι τέτοιες, που μόνον ο κινηματογράφος μπορεί να τις εκφράσει σωστά; Ασφαλώς αν ζούσε σήμερα ο Καρτέσιος, θα είχε κλειστεί σ' ένα δωμάτιο, με μια κάμερα και κάμποσα μέτρα φιλμ και θα έγραφε την Πραγματεία περί της μεθόδου, επάνω στο φιλμ» είναι μερικά μόνο από τα λόγια του μανιφέστου του. Η γαλλική Nouvelle Vague άσκησε τεράστια πολιτιστική επίδραση στο παγκόσμιο Κινηματογραφικό στερέωμα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 αρχίζει η παρακμή της καθώς στη γαλλική κοινωνία κυοφορούνται νέες και έντονες διεργασίες που οδήγησαν στο κίνημα του Μάη του’68.
Την Δευτέρα 12/3 θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από ταινίες όπως «Ο ωραίος Σέργιος» (1958) και «Η τελετή» του Κλωντ Σαμπρόλ, «Ζυλ και Τζιμ» (1962) του Φρανσουά Τρυφώ, «Μια νύχτα με τη Μοντ» (1969) του Ερίκ Ρομέρ, και πολλές άλλες.
